کوه لیاموگا، آتشفشان خفته ی جزیره، آخرین بار در حدود دویست سال پیش فعالیت داشته است. اگر به حد کافی انرژی داشته باشید میتوانید از یک کوهنوردی بی نظیر از این کوه آتشفشانی لذت ببرید و بر فراز قله ی آن از منظره ی شگفت انگیزی که زیر پاهای شما قرار میگیرد انرژی کافی برای مدتها ذخیره کنید.

ساکنان این دوجزیره را کیتیشیان و نویسی ها می نامند. این دو جزیره در سال 1493 توسط کریستف کلمب کشف شدند. بیشتر ساکنان این دو جزیره آفریقایی کارائیبی هایی هستند که بعنوان برده به این دو جزیره آورده شدند تا روی مزارع نیشکر کار کنند.

باسه تِر بزرگترین شهر و پایتخت این کشور هجده هزار نفر جمعیت دارد. در سرتاسر جزیره ساختمانهای بسیار زیبایی بطور پراکنده بنا شده اند که به ساکنان اصلی و صاحبان آنها تعلق دارد و بعضی از این ها هم به خاطر گردشگران به مسافرخانه تبدیل شده اند.

در سنت کیتس انواعی از غذاهای خوشمزه و لذیذ را میتوان در رستورانها یافت که بیشتر آنها ریشه در سنتهای بومی این جزایر دارند. علاوه بر غذاهایی که اکثراً با لوبیا و برنج درست میشوند، سنت کیتس بخاطر آبگوشت بز شهرت جهانی دارد.

همراه بیشتر وعده های غذایی که سفارش داده میشوند میتوان انواع سبزیجات، به ویژه کدو و نخود فرنگی و سس های گرم را یافت. در حالی که میتوان در این جزایر ماهی تازه را به وفور پیدا کرد، گوشت گوسفند و گوشت بز وعده های  اصلی غذای مردمان جزیره ها را تشکیل می دهند و  خوراکهایی توسط آنها به کمک انواع ترشیجات و سبزیجات تازه تهیه می شوند.

در سنت کیتس میتوانید چیزهای جالبی را بعنوان سوغاتی بخرید و به کشور خود ببرید. صدف حلزونی یکی از این سوغاتی ها می باشد. بعلاوه، چرم، پوسته های نارگیل، باتیک یا طراحی روی پارچه، جواهرات دست ساز، سفالهای دست ساز، و محصولات هنر شیشه گری نمونه هایی از هنرهای دستی این سرزمین هستند که گردشگران بعنوان سوغات از آنها استقبال می کنند.

هر فرد شاغل در سنت کیتس بطور متوسط ماهانه درآمدی در حدود 3,410 دلار کارائیب شرقی دارد. اقتصاد این کشور به طور سنتی به رشد و فرآوری نیشکر بستگی دارد. با اینحال کاهش قیمتهای جهانی به این صنعت اسیب زیادی وارد آورده است. در کنار این صنعت موروثی، صنایع دیگری چون گردشگری، تولیدات  صادرات محور و فعالیت های بانکی خارج از کشور هم هستند که  نقش چشمگیری در بهبود اقتصاد سنت کیتس بر عهده دارند. هرچند که بیشتر مواد غذایی مصرفی سنت کیتس را مواد وارداتی تشکیل میدهند. از کل مساحت زمینهای جزیره تنها 39% به زیر کشت محصولات زراعی رفته است. محصولات کشاورزی مزارع شخصی در سنت کیتس به محصولاتی چون نیشکر، و بادام زمینی اختصاص یافته است. در نِویس، پنبه  و نارگیل کالاهای اساسی محسوب میشوند. سیب زمینی شیرین، پیاز، گوجه فرنگی، کلم، هویج و نان برای مصرف محلی در هر دو جزیره، عمدتاً توسط مالکان کوچک تولید شده و به مصرف عموم می رسند. مراتع در این دو جزیره مساحت کمی دارند و تنها 2.7% از زمینهای این کشور به مرتع و چراگاه برای حیوانات اختصاص یافته است. علفهای پانگولا و برمودا بخش عمده ای از علوفه ی موجود در این سرزمین می باشند. حیوانات اهلی این دو جزیره را اغلب گوسفندان، گاو، بز و خوک تشکیل می دهند. در هردو جزیره جنگلهای انبوهی پوشیده از درختان نخل و درختان  گرمسیری وجود دارند که در اقتصاد این کشور نقش مهمی ایفا میکند. بخش معدن هم اهمیت زیادی در رونق اقتصادی این دو جزیره دارد. صنایع کارخانه ای و صنعت گردشگری پس از آتشفشان سال 1998 میلادی آسیب جدی دیدند. نکته ی جالب و دانستنی این است که سنت کیتس راه آهن بجامانده از دورانهای گذشته را حفظ کرده و اکنون از آن برای جذب گردشگر استفاده میکند.